Մասնակիցներ` 8-րդ դասարանի սովորողմեր

Ուսուցչուհի` Մերի Գարեգինյան

Վալս (գերմ.՝ Walzen), սահուն պտույտներով առաջընթաց զուգապար, որին հատուկ է 3/4 երաժշտական չափը։ Վալսը պարում են մեկ տակտում երեք հարված պարունակող երաժշտության ներքո։ Յուրաքանչյուր տակտ սկսվում է ընդգծված հարվածային հաշվից և ավարտվում ավելի քիչ շեշտված հարվածով։ Վալսի նշանավոր և դասական տարատեսակը համարվում է հռչակավոր վիեննական վալսը։ Վիեննական վալսի ծագման տարեթիվը համարվում է 1775 թվականը, սակայն վալսի վերաբերյալ առաջին հիշատակումներն առնչվում են դեռևս XII-XIII դարերին, երբ Բավարիայում պարում էին «Nachtanz» պարը։

Վալս պարի նախահայրերն են համարվում և՛ ավստրիական ժողովրդական պար լենդլերը, և՛ պրովանսական պար վոլտան։ Այդ երկու պարերն էլ զուգապարեր են, որոնք պարում էին 3/4 երաժշտական չափով։

XIX դարասկզբին վալսը ձեռք է բերում իր առանձնահատուկ տարբերակիչ գիծը՝ շեշտված ռիթմը, որը դարձնում է պարն առավել էլեգանտ ու ռոմանտիկ։ Վիեննայում բնակվող կոմպոզիտորներ՝ Յոհան Շտրաուս հայրը և Յոհան Շտրաուս որդին[4], գրելով այնպիսի հանրահռչակ գլուխգործոցներ, ինչպիսիք են «Երկնագույն Դանուբն» ու «Վիեննական անտառի հեքիաթները», անմիջականորեն նպաստում են վիեննական վալսի կայացմանը։

Դառնալով պարահանդեսային պաշտոնական պար՝ այն առավել քան համահունչ էր տվյալ շրջանի նորաձևությանը. նեղ ու բարակ իրանին համապատասխան զգեստներ՝ լայն և ուռած փեշերով շրջազգեստներ, որոնք ընդգծում էին պարող տիկնոջ գեղեցկությունն ու նրբագեղությունը։

Ներկայումս էլ վիեննական վալսը պահպանել է XIX դարի պարահանդեսային պարերի ավանդույթները և կատարվում է երրորդ դիրքով, ինչը նշանակում է, որ կատարելու ընթացքում իրանը պետք է լինի խիստ ուղիղ ու ձգված, որտեղ արտահայտիչ շարժումները գրեթե բացակայում են։ Վիեննական վալսի գեղեցկությունը կայանում է փոփոխական տեմպի ու անընդհատ իրար հաջորդող աջ և ձախ շրջապտույտների մեջ։

Իր գոյության տարիների ընթացքում ենթարկվել է բազում փոփոխությունների։ Գոյություն ունի վալսի դանդաղ տարատեսակը, որը վերջնականապես ձևավորվել է Անգլիայում, և չնայած նրան, որ դանդաղ վալսը դեռ անվանվում է բոստոնյան վալս, չկա դանդաղ վալսի իրական ծագման վերաբերյալ միասնական մոտեցում։

Անգլիայում վալսը պաշտոնականացվել է Ելիզավետա թագուհու միջնորդությամբ։ Իսկ այն բանից հետո, երբ արքայադուստր Վիկտորյան 1838 թվականի հունիսի 28-ին՝ իր թագադրման օրը, հրավիրում է Յոհան Շտրաուսի նվագախմբին, վալսը վերջնականապես հաստատվում է Անգլիայի թագավորական պալատում։

ЧАСТЬ I ВНУТРЕННЯЯ ВОЙНА
Войну — как и любой другой конфликт — ведут и выигрывают
благодаря стратегическому искусству. Представьте себе стратегию в виде
плана — линий и стрелок, направленных на определенную цель: на то,
чтобы добраться до нужного пункта; на то, чтобы преодолеть возникшее на
пути осложнение; на то, чтобы понять, как окружить и разбить неприятеля.
Однако, прежде чем направить эти стрелы в стан врагов, нацельте-ка их
для начала на себя!
Разум — вот отправная точка любой войны и любой стратегии. Ваш
разум — но ведь его так легко могут захлестнуть эмоции; он цепляется за
прошлое, вместо того чтобы устремляться в будущее; он не способен
воспринимать мир четко и трезво — стратегии, рожденным таким разумом,
всегда будут работать вхолостую, не попадая в цель!
Чтобы стать истинным стратегом, вам нужно сделать три шага.
Вопервых, необходимо отдавать себе отчет в слабостях и недугах
собственного разума, способных свести на нет силу разработанного плана.
Вовторых, нужно объявить войну самому себе, чтобы заставить себя
продвинуться вперед. В-третьих, вести непримиримую и постоянную
борьбу с врагами внутри себя, также применяя в этой борьбе определенные
стратегии.
Последующие четыре главы помогут вам выявить беспорядки,
которые, возможно, пышным цветом цветут в вашем уме, и вооружат вас
особыми стратегиями, чтобы подобные беспорядки искоренить. Образно
говоря, это как раз те стрелы, которые нужно направить на себя. Освоив,
осмыслив и применив на практике некоторые истины, вы сумеете
впоследствии использовать их, как устройство с самонаводящимся
прицелом, во всех предстоящих сражениях и битвах. Они помогут
разбудить великого стратега, который кроется у вас внутри.

Թարգմ․ հայերեն
Պատերազմը, ինչպես ցանկացած ուրիշ կոնֆլիկտ՝ պայքարում և հաղթում են
ռազմավարական արվեստի շնորհիվ։ Պատկերացրե՛ք մի ստրատեգիա որպես գծեր և սլաքներ, որոնք ուղղված են դեպի կոնկրետ նպատակ՝ հասնել ցանկալի կետին; դեպի առաջացած դժվարությունը հաղթահարելը; դեպի թշնամու շրջապատելուն և հաղթելուն։
Բայց, սլաքները թշնամու կողմ ուղղելուց առաջ, սկզբից ուղղե՛ք այն դեպի Ձեզ։
Բանականությունը ցանկացած ստրատեգիայի և պատերազմի ելակետն է։ Բայց զգացմունքները այն հեշտությամբ կարող են գերակշռել; այն դեպի ապագա շտապելու փոխարեն, կպչում է անցյալից; այն ընդունակ չէ երկիրը հստակ և սթափ ընկալել։ Այդպիսի բանականությամբ ստեղծված ստրատեգիաները միշտ անիմաստ են աշխատելու՝ բաց թողնելով թիրախը։
Առաջինը՝ որպեսզի դուք լինեք իսկական ստրատեգ, պետք է հետևեք տվյալ երեք քայլերին․
Սկզբում պետք է տեղյակ լինել սեփական թույլ կողմերի և մտքի հիվանդությունների մասին, որոնք կարող են մշակված պլանը զրոյացնել։ Երկրորդը՝ պետք է պատերազմ հայտարարեք ինքներդ Ձեզ, որպեսզի ստիպել ինքներդ Ձեզ առաջ անցնել։ Երրորդը՝ անհաշտ ու անվերջ ​​պատերազմ պայքարել Ձեր մեջի թշնամիների դեմ, նույնպես օգտագործելով տարբեր ստրատեգիաներ տվյալ պատերազմում։ Հաջորդ չորս գլուխները Ձեզ կօգնեն պարզել խանգարումները, որոնք, հնարավոր է փարթամ գույնով ծաղկում են Ձեր մտքում, և կզինեն Ձեզ յուրահատուկ ստրատեգիաներով, որոնք նմանատիպ խանգարումները արմատախիլ կանեն։ Պատկերավոր ասած՝ դա հենց այն սլաքներն են, որոնք պետք է դեպի քեզ ուղղել։ Տիրապետելով, հասկանալով և կիրառելով գործնականում որոշ ճշմարտությունները, հետագայում Դուք կկարողանաք օգտագործել նրանց, որպես ինքնակառավառվող թիրախով սարք, բոլոր գալիք պատերազմներում և մարտերում։ Նրանք կօգնեն արթնացնել մեծ ստրատեգին, որը թաքնվում է Ձեր մեջ։

Իմ կատարած նախագծեր՝
Կարդում ենք Տերյան
Մխթիար Սպարապետ
Տարեմուտի ընթերցումներ. նախագիծ
Ելիզաբեթ I
Աննա Բոլեյն
Կոմիտասյան նախագիծ
Создание игры пазл с Беллой Мовсисян
Японские хокку
Վալսի նախագիծ