Бесполезное золото
Жил один царь, привыкший раздавать много золота нищим и бедным. Он делал это ежедневно. После смерти он очутился на небесах во дворцах из золота. Они были обставлены мебелью из золота: золотые стулья, золотые столы — всё из золота, только из золота. Он был счастлив, что эти дары явились ему как хорошо заслуженная награда.
Но немного погодя король почувствовал сильную жажду и сказал людям, что хочет пить. Ему ответили:
— Всё, что ты посеял, должно находиться внутри дворца. Заходи и ищи, если найдёшь.
Но он не мог найти внутри ни капли воды.
Спустя некоторое время он проголодался и опять сказал, но другим людям, что хочет есть. Они ответили:
— Всё, что ты посеял, должно находиться в твоём дворце!
Но король убедился, что всё было сделано из золота, и только золото находилось там. Он почувствовал себя очень несчастным: «Что хорошего в этом золоте? Я голоден! Я не могу есть золото, оно бесполезно для меня».
Тогда он попросил ангела смерти снова дать ему шанс: ещё немного продлить срок человеческой жизни, для того чтобы сделать все необходимые дела. Он также хотел посеять семена для всех других необходимых вещей, чтобы комфортно жить там.
И ему было дано ещё пятнадцать дней. И все эти пятнадцать дней он ходил, раздавал пищу и воду, одежду и другие необходимые вещи нуждающимся.
Թարգմանություն
Անօգուտ ոսկին
Կար մի թագավոր, որը սովոր էր շատ ոսկի բաժանել աղքատներին ու կարիքավորներին։ Նա դա անում էր ամեն օր։
Մահից հետո նա հայտնվեց երկնքում՝ ոսկուց պատրաստված պալատներում։ Պալատները կահավորված էին ոսկե կահույքով․ ոսկե աթոռներ, ոսկե սեղաններ — ամեն ինչ ոսկուց էր, միայն ոսկուց։ Թագավորը շատ ուրախ էր՝ մտածելով, թե իր վաստակած պարգևն է ստացել։
Բայց քիչ անց նա զգաց ուժեղ ծարավ և ասաց մարդկանց, որ ցանկանում է ջուր խմել։ Նրան պատասխանեցին.
— Ամեն ինչ, ինչ դու սերմանել ես, պետք է լինի քո պալատի ներսում։ Մտիր ու փնտրիր, եթե գտնես։
Բայց նա չկարողացավ գտնել նույնիսկ մի կաթիլ ջուր։
Մի փոքր անց նա սով զգաց և ուրիշ մարդկանց ասաց, որ ուզում է ուտել։ Նրանք պատասխանեցին.
— Ամեն ինչ, ինչ դու սերմանել ես, պետք է լինի քո պալատում։
Թագավորը տեսավ, որ ամեն ինչ ոսկուց է, և այնտեղ միայն ոսկի էր։ Նա խորապես վշտացավ․ «Ի՞նչ արժեք ունի այս ոսկին։ Սոված եմ։ Չեմ կարող ոսկի ուտել, այն ինձ համար անօգուտ է»։
Նա խնդրեց հրեշտակին նորից հնարավորություն տալ իրեն՝ մի փոքր երկարացնել իր մարդկային կյանքը, որպեսզի հասցնի անել անհրաժեշտ գործերը։ Նա ուզում էր սերմանել նաև այն ամենը, ինչ իսկապես պետք է մարդու կյանքին, որպեսզի այնտեղ կարողանա արժանավայել ապրել։
Եվ նրան տրվեց ևս տասնհինգ օր։ Այդ բոլոր տասնհինգ օրերի ընթացքում նա շրջում էր և բաժանում սնունդ, ջուր, հագուստ ու մյուս անհրաժեշտ իրերը կարիքավոր մարդկանց։









