1. Ինչու էր անհրաժեշտ ստեղծել հայկական գրերը: Ինչ նշանակություն ունեցավ հայոց գրերի ստեղծումը մշակույթի հետագա զարգացման համար:
Եկեղեցիներիում և դպրոցներում տիրում էին հուարենն և ասորերենը։ Քրիստոնեական ուսմունքը մնում էր անհասկանալի կամ դժվարըմբռելի, և անհրաժեշտ էին հայոց գրերը, որպեզսի արքայական և եկեղեցական իշխանությունը պահպանեին։
2. Ինչու Սասանյան կայսրությունն ու Բյուզանդիան համաձայնեցին թե Արևելյան թե Արևմտյան Հայաստաններում հայկական դպրոցներ բացելուն:
Սասանյանները դեմ չէին հայոց դպրոցներին, որովհետև տեսնում էին հայերի տարանջատումը քրիստոնյա Բյուզանդիայից։ Բյուզանդիան նույնպես դեմ չէր հայկական դպրոցներ բացելուն, որովհետև մերժելու դեպքում կարող էր կորցնել Արևելյան Հայաստանի նկատմամբ իր հավակնությունները։
3. Ինչու միայն քրիստոնեության ընդունմամբ հնարավոր չէր պահպանել մշակութային առանձնահատկությունները ու միասնականությունը:
Որպեզսի պահպանեին նաև արքայությունը և իշխանությունը՝ անհրաժեշտ էին հայեց գրերը։ Հայոց եկեղեցիներում և դպրոցներում տիրում էին հունարենն և ասորերերնը։
4. Ինչու էր կարևոր թարգմանական գրականությունը: Ինչ նշանակություն այն ունեցավ:
Եկեղեցական գրքերից բացի թարգմանվում էին նաև այդ ժամանակների հայ գրողների գրքերը, որոնք զարգացնում էին գիտելիքի բոլոր ոլորտները՝ աստվածաբանությունը, փիլիսոփայությունը, պատմությունը, աշխարհագրությունը և աստղագիտությունը։
5. Ինչով էր կարևոր պատմագրական միասնական ավանդույթի ձևավորումը:
Հայոց գրերի և գրականության ստեղծումից հետո զարգանում է պատմագրությունը։ Նկատվում է պատմագրական միասնական ավանդույթ և միասնական ժամանակագրություն ստեղծելու միտում։
6. Ինչ գործնական նշանակություն ունեին Եզնիկ Կողբացու և Դավիթ Անհաղթի ստեղծագործությունները: