Գրականություն և մատենագրություն
Միջնադարյան Հայաստանում գրավոր մշակույթը ծաղկում է ապրել, հատկապես 5-րդ դարում՝ Մեսրոպ Մաշտոցի կողմից հայոց գրերի ստեղծումից հետո։ Այդ շրջանից սկսած՝ թարգմանվել են բազմաթիվ կրոնական և աշխարհիկ գրքեր։ Մատենագրության մեջ առանձնահատուկ տեղ ունեն Մովսես Խորենացու «Հայոց պատմությունը», Ներսես Շնորհալու և Գրիգոր Նարեկացու հոգևոր գրականությունը։
Ճարտարապետություն
Հայ ճարտարապետությունը միջնադարում առանձնանում էր իր շինարարական տեխնիկայով։ Ամենահայտնի կառույցներից են Զվարթնոցի տաճարը, Անիի Մայր տաճարը, Գեղարդավանքը և Հաղպատի ու Սանահինի վանքային համալիրները։ Հայկական եկեղեցիները աչքի են ընկնում խաչքարերով, բարձր գմբեթներով և խաչաձև հորինվածքով։
Գեղանկարչություն և մանրանկարչություն
Միջնադարյան հայ մշակույթում մեծ դեր է խաղացել մանրանկարչությունը։ Լավագույն օրինակներն են Թորոս Ռոսլինի և Սարգիս Պիծակի ստեղծագործությունները։ Հայկական մանրանկարչությունն աչքի է ընկնում վառ գույներով, խորհրդանշական պատկերներով ու յուրահատուկ ոճով։
Կրթություն և գիտություն
Միջնադարյան Հայաստանում կրթությունը մեծ նշանակություն ուներ։ Ձևավորվել էին բազմաթիվ դպրոցներ, որոնք ոչ միայն կրոնական, այլև աշխարհիկ գիտելիքներ էին փոխանցում սովորողներին։ Հայ միջնադարյան դպրոցներում դասավանդում էին աստվածաբանություն, պատմագրություն, փիլիսոփայություն և մաթեմատիկա։
୨ৎ Արփի Փիրումյան 𝜗ৎ 