Իմ կենդանին և իմ վարդը

«Իմ վարդը»

Այս գարնանը ես տանը ծաղկամանում վարդ տնկեցիի։ Եվ երբ հայտնվեցին երկու կոկոն, մեր չարաճճի չորսոտանի բնակիչը որոշեց համտեսել դրանք։ Նա կծեց, պոկեց երկու կոկոնները, բայց հասկացավ, որ դա ուտելու բան չէ և թողեց ու գնաց։ Հետո էլի կոկոններ հայտնվեցին, իսկ հետո վարդեր բացվեցին։

«Իմ կենդանին»
Ես պահում եմ կատու, նրա անունը Հյուգո է, նա մի տարեկան է և շատ է սիրում քնել, ուտել, խաղալ և մեր շքամուտքում զբոսնել։ Նա շատ հետաքրքրասեր է և ամեն ինչը պետք է հոտոտի։ Նա շոտլանդական ցեղատեսակի է, Հյուգոի մորթին մի քանի գույն է մոխրագույն սպիտակ և նարնջագույն։ Հյուգոն ամեն գիշեր գալիս է և պառկում ոտքերիս տակ, պառկում է մեջքի վրա, փորիկը բացում ու հասկացնում, որ սիրեմ նրան և խաղամ նրա հետ։ Լուսադեմին երբ Հյուգոն նկատում է մեր բակի սպիտակ կատվին նա շատ է զայրանում, որովհետև նա մեր բակը համարում է իր տարածք, որտեղ ուրիշ ոչ մի կատու չպետք է լինի։ Երբ հանկարծ նա պատշգամբից թռչում գնում է կռվելու ես ստիպված եմ նրա հետևից թռչել և հետ բերել տուն։ Մենք Հյուգոյին սանրում ենք, որպեսզի ավելորդ մազերը թափվեն, կերակրում ենք նրան և հատուկ վիտամիններ տալիս, որ մազերը չթափվեն, փայլեն և առողջ լինեն։
Հյուգոյի նկարները