Մի անգամ դդումը որոշեց նկարել իր ամենամոտիկ ընկերըջը, ընկերը կանգնեց գունավոր գետաի մոտ, իսկ դդումը նրան նկարում էր։ Դդումը շատ-շատ լավ էր նկարում։ Բայց մի օր դդումը ընկավ այդ գունավոր գետակը և սրանից հետո նա դարձավ գունավոր նկարիչ դդումը, նրա ընկերները նրան անվանում էին գունավոր դդում, նա արդեն ավելի լավ է նկարում և գունավոր դդումը բացեց իր ցուցահանդեսը այնտեղ նրա ընկերների նկարներն էին նրա նկարած նածյուրմորտներն էին մարդկանց երեսներն էին։ Գունավոր դդումի ընկերները շատ զարմացան, որ նա այդքան գեղեցիկ է նկարում։ Մի օր նա դուրս եկավ, որ մագուր օդ շնչի և հանկարցակի տեսավ իր ընկերներին որոնք նրա պես գունավոր էին և շատ լավ էին նկարում, նա շատ ուրախացավ։ Բայց գունավոր դդումը ամենա գունավոր դդումն էր երկրում։
୨ৎ Արփի Փիրումյան 𝜗ৎ 